Rogge-maaien

 

Een regelmatig terugkerend evenement voor ons is het maaien van de benodigde rogge voor onze demonstraties. Meestal maaien we voor twee jaar tegelijk en slaan dan de bosjes rogge op in de veldschuur van mijn vader. Helaas leven er daar ook muizen en vogels dus je kunt op je vingers natellen dat er na een jaar of zo weinig rogge meer in de aren zit, maar dat mag natuurlijk voor ons de pret niet drukken. Tenslotte gaat het om het dorsen, niet om de opbrengst.

Alleen .… bij bijna elke demonstratie die we doen, komen er een hoop oudere mensen kritisch onze verrichtingen volgen en graag willen ze als ze weer in de goede oude tijd zijn teruggevoerd, de rogge weer even in hun handen voelen. De opmerkingen over de rogge zijn dan nooit van de lucht, De een vind de korrels te klein, de volgende kan geen korreltje rogge meer ontdekken in de aar, enzovoorts. Als wij dan proberen te vertellen, dat het lastig is om aan rogge te komen en dat we het vaak voor langere tijd opslaan, zodat we niet snel zonder zitten, worden we vaak hoofdschuddend aangekeken met een blik van "waar gaat deze wereld toch heen".

Toch maaien we wel degelijk onze rogge, meestal kunnen we tegen een vriendenprijsje een stukje van een akker maaien, net voordat de combine eraan komt. Dit is altijd een gevecht met de klok, waarschijnlijk net als vroeger alleen om andere redenen. Meestal beginnen we goed, loopt de Lanz lekker en is ook de zelfbinder soepel. Na een bosje of 50 maaien begint meestal de pret, het knoopapparaat doet van alles behalve knopen, het touw zit te strak of te slap en ga zo maar door.

 

Als we dan weer over de binder heen gebogen zitten, horen we in verte de combine alweer aankomen, met een hoofdschuddende chauffeur in de cabine. Gelukkig komt het toch elke keer weer goed en blijven we hoopvol voor de volgende keer, dan loopt alles wel in een keer zoals het moet. Toch?

N.B. Op deze foto's ziet u de nog ongerestaureerde Lanz met zijn eigenaars, op de tractor zit Bert, ik ben weer "druk" op de zelfbinder en vaderlief doet het loopwerk....

 

Naar boven...